İçini dökmek; yazmak, karalamak, saçmalamak, bir nevi duvara vurmak gibi... Acı bile hissetmeden, kusmak, boşalmak...
25 Haziran 2010 Cuma
BENi DiNLEYiN # 4
Tek kelimeyle -Muhteşem-. Bu iki baba insan -Baba derken bizim babalar gibi değil. Biri modern operanın, diğeri de soul müziğin babası- biraraya gelip çok çok çok güzel bir düet yapmışlar.
Sanırım bu prömiyer 2002'de yapılmış. 2006'da James Brown, 2007'de Luciano Pavarotti hayata gözlerini yumdular.
James Brown her zamanki neşesiyle, saygıyla Pavarotti'ye eğiliyor, Pavarotti hasta. O koca gülümseme acılaşmış, lakin vakarı ortada, sesi kalbinden geliyor. Ağlatan veda işte buna denir...
5 yorum:
iki usta.ikiside aynı sahneyi paylaşıyor.iki farklı insan.
Ne garip yaşadılar, hele Brown. Sanat arızalı insanlardan çıkıyor. Normal bir beynin farklı şeyler üretmeleri neredeyse imkansız gibi!
İki muhteşem yetenek, ölümsüz insanlar bence...
Selam ve sevgilerimle,
KIRMIZI ADAM
hey bu mükemmelmiş.
Bu arada, mimlendiniz efenim. Rica etsek siz de bu oyunu sürdürür müsünüz? Blogumda sorular var, kendinize göre cevaplar iseniz beni ihya edersiniz :P
* nymphopera * İlginize müteşekkirim Leydim :)) bu hafta iş çok yoğun, ilk fırsatta mimi cevaplar ve yayarım.
Yorum Gönder